Kraking, czyli jeszcze więcej benzyny

W wyniku destylacji ropy naftowej powstaje około 30 procent benzyny oraz około 30 procent oleju napędowego. Wyprodukowanie dodatkowej ilości benzyny, na którą jest największe zapotrzebowanie, wymaga procesu nazywanego krakingiem. Kraking polega na pękaniu łańcuchu cząsteczek węglowodorów i powstaniu mieszaniny węglowodorów nasyconych i nienasyconych o krótszych łańcuchach.

Są dwie metody krakingu, termiczny i katalityczny.

Kraking termiczny polega na ogrzewaniu olejów w piecach rurowych do temperatury około 700ºC pod ciśnieniem kilku megapaskali. Wpływająca mieszanina produktów krakingu do wieży destylacyjnej ulega rozdzieleniu na frakcje, jak przy destylacji ropy naftowej. W reakcji krakingu powstaje mieszanina węglowodorów nasyconych i nienasyconych (olein). Produktem jest „nowa ropa” o dużej zawartości węglowodorów nienasyconych.

Kraking katalityczny przebiega w temperaturze około 500ºC, a oleje są mieszane z katalizatorem, którymi mogą być glinokrzemiany. Po rozpężaniu następuje rozpad długich cząsteczek węglowodorów na cząsteczki o łańcuchach krótszych. Wprowadzona do kolumny destylacyjnej mieszanina ulega rozdzieleniu na benzynę i inne frakcje. Wcześniej oddziela się katalizator.

Kraking katalityczny stosuje się częściej, ponieważ w ten sposób produkuje się szybciej i większe ilości.

Źródło: „Wędrówki w krainę chemii”, WSiP, Warszawa 1985